Wat als je de ruimte en tijd krijgt om jouw bevallingsverhaal te vertellen?

Om vrijuit te kunnen spreken over hoe jij het ervaren hebt?

Dat je niet bang moet zijn om eerlijk te zeggen wat je allemaal voelt als je terugdenkt aan die dag?

Dat het enkel gaat om jou, er geen oordeel is.

Dat je je niet schuldig moet voelen over wat er in je leeft, want er zijn vrouwen die zoveel erger meegemaakt hebben?

Dat je niet hoeft uit te leggen dat je weet gelukkig te mogen zijn met een gezonde baby, maar dat er 'iets' niet goed voelt over hoe het is gegaan?

Dat er begrip is en alles er mag zijn?

​

Al 14 jaar spreek ik hier bijna dagelijks over met vrouwen.

Vaak zeg ik weinig, laat ik de tranen komen waar het nodig is.

Moedig ik aan te voelen en toe te laten. En bijna even vaak verontschuldigen vrouwen zich voor hun tranen, zelf vaak verbaasd dat ze er zijn.

En steeds vaker voel ik de nood om hier langer bij stil te staan.

Om ruimte en tijd te geven die ik dan niet heb.

Om een plaats en sfeer te creëren zoals ik dat graag doe bij een bevalling.

Waar er warmte, geborgenheid en veiligheid is.

Nu niet voor de geboorte van het kind, maar wel voor de geboorte van het verhaal van een moeder.

​

Deelenheel,

een eenmalige sessie,

bij mij in de praktijk of bij jou thuis.

Waar ik samen met jou ben, zoals ik bij je zou zijn tijdens een bevalling.

Als een toeschouwer, dankbaar om deelgenoot te mogen zijn.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​